Zoet en bitter dessertenbuffet uit het Midden-Oosten
Glenrothes Distillery is een apart verhaal. Het merk zelf is in handen van de Londense wijnhandelaar Berry Bros & Rudd. Het dagdagelijks beheer en de productie is echter in handen van Edrington, eigenaars van The Macallan en Highland Park. Ze zijn immers eigenaar van de gebouwen en installatie.
Het gros van de productie verdwijnt in de Cutty Sark en The Famous Grouse blends. De resterende 2 procent aan single malt whisky van Glenrothes wordt gebotteld als vintage, net zoals in de wijnindustrie. Momenteel bieden ze expressies aan uit 1995, 1998 en 2001. Ook met de flesvorm differentiëren ze zich van de concurrentie.
In 1979, na grote renovatiewerken aan de gebouwen, merkten werklui herhaaldelijk spookachtige verschijningen op. De geest werd herkend als Byeway Makalunga. Byeway was een zwarte Zuid-Afrikaan die op de distilleerderij werkte (een zeldzaamheid in die periode), die naar Schotland kwam samen met de vorige eigenaar van Glenrothes, Colonel Grant, en stierf in 1972. De mensen van Glenrothes eren de man nog steeds met een dagelijkse "toast to the ghost".
Identiteitskaart
- Chapter 7 onafhankelijke botteling
- Glenrothes Distillery, Rothes (Speyside)
- 1997 - 17 jaar oude single malt
- 54.5% ABV
- Bourbon hogshead #15721 | 219 flessen
Proefnotities
Kleur: De whiskykleur balanceert tussen stro en witte porto. Er blijven dunne snelle lijnen achter op het glas na het walsen.
Neus: De eerste aromatische golf is er eentje van meloen en ananas. De neus kan behoorlijk prikkelend zijn. Walsen is niet echt nodig dus. Druivennectar en dextrose of druivensuiker. Gearomatiseerde brandewijn met appels. Een lichte kruidigheid zorgt voor de nodige balans. Komijn, kurkuma en gevijzeld korianderzaad. Zoete gele pruimen, amandellikeur en Japanse pruimenwijn.
Met water komt er een vleugje tropisch fruit bovendrijven. De zoetheid is minder uitgesproken. Een beetje bitterheid van meloenschil. Panna cotta met passievruchtensorbet.
Smaak: Een krachtige combinatie van bitter en zoet. Heel veel eik. Toch houdt de teruggedrongen zoetheid aardig stand. Pruimen en mirabellen. Kruisbessen, honing en vanille. Een rijkelijke cake geserveerd met een fruitsalade. Licht en olie-achtig in de mond.
Water maakt de whisky aangenaam zacht. De kruidigheid komt opnieuw wat later. Om je vervolgens opnieuw te trakteren op een fruitige bananencrème en perziken.
Finish: Een warme finale die de mond droogt met kruiden en een finale uitbarsting van bananenroomijs.
De bittere smaken zijn misschien iets te dominant voor mijn smakenpalet. Desalniettemin is dit een behoorlijk goede en betrouwbare onafhankelijke Glenrothes. Een zeldzaam snoepje en moeilijk te vergelijken met het standaardaanbod van Glenrothes.
Sample opgestuurd door Selim van Chapter 7
Afbeelding: Jurgens Whiskyhuis
Reacties
Een reactie posten