Johnnie Walker Red Label

Colaverslaafde seventiesjunk met grootheidswaanzin

Drankengigant Diageo verhandelt jaarlijks ongeveer 130 miljoen flessen Johnnie Walker. Het overgrote deel daarvan staat op rekening van de Red Label.

Red Label is de goedkoopste blend van het concern en wordt sinds 1909 geproduceerd en zal waarschijnlijk de best verkrijgbare drank ter wereld zijn. Hij bevat 35 verschillende malt en grain whisky’s. Het zijn voornamelijk de grain whisky’s die de hoofdmacht uitmaken.

Identiteitskaart

• Diageo groep
• NAS blended whisky
• 40% alcohol

Proefnotities

Uiterlijk: Red Label heeft een klassieke amberkleur met een gloed van oud goud. De kleur is echter weinigzeggend. Karamelkleurstof ligt immers aan de oorsprong van de kunstmatige kleur.

Neus: Aroma’s van jeneverbessen en veel te rijpe peren zijn heer en meester in het glas. Na een aantal keer ruiken, duikt er een synthetische component op. Deze kan ik (voorlopig) enkel omschrijven als huishoudfolie die net uit een veel te hete oven komt.

Op kamertemperatuur meen ik een zweem van kunstleder, zoete granen en gedroogde gist te herkennen.

Smaak: In de mond ontwikkelt zich een smakenpalet van lichte turfrook en geschroeide eik. Voorts ontplooit er zich een mengeling van kruiden. Alweer jeneverbessen, gember en roze peper. Hij smaakt zelfs wat zeperig. Geen zorgen. Echt onaangenaam wordt het niet.

Finish: De finish is kort. Een uitdovend houtvuur met schilfers eik en dennenhars.


Red Label wordt door Diageo gepromoot als een mixdrankje en gelijk hebben ze. Gebruik hem als aperitief met ijs en soda of aangelengd met cola. Puur is hij een weinig verrijkende ervaring. In dat geval opteer je beter voor een Black Label.

Slecht is hij hoegenaamd niet, zeker niet als je de prijs - meer dan € 17 zou afzetterij zijn - in beschouwing neemt. Maar er zijn lekkerdere whisky’s. Deze valt voor mij in de categorie “café-witte-wijnen”. Serveren en drinken zonder al te veel poespas.