Gisterenavond namen we deel aan onze eerste whiskyquiz met de Walson Lilliam’s (of was het nu Lilliam Walson’s?). De verwachtingen waren - euh - eerder laag gespannen. Als vier nieuwkomers in het vak gingen we het opnemen tegen ervaren whiskyquizzers en -kenners. Maar goed, het verhaaltje van de beer en zijn vel indachtig trokken we met goede moed richting Het Wijnatelier in Kalken voor de derde editie van Mark Dermul’s Qwizky.
Zes ploegen waren ingeschreven waaronder twee nieuwkomers en de twee vorige winnaars. Het voordeel was dat we wél al verzekerd waren van een prijs. Voor zover dat eigenlijk al belangrijk was natuurlijk. De vragen waren verdeeld over 5 rondes met telkens een mysterieuze whisky tussendoor.
Ronde 1 ging over whiskylabels. Tien flessen zonder merknaam herkennen bleek een eitje te zijn, op een Kilbeggan en een Rosebank na dan toch. Meteen maar de joker ingezet. Een stresspunt minder en dit leek onze beste kans om punten te scoren.
De mystery dram die ons werd voorgeschoteld was een 12-jarige Auchentoshan. Hoe kon het ook anders als de Toshan Man een quiz organiseert? Ik dacht initieel aan een triple distilled maar had Auchentoshan uitgesloten omdat ik geen citrus of crème brulée terugvond. Damn you stomme verkoudheid!
Moest Mark zich afvragen waarom die ene enkeling gewoon maar eens aan de dram nipte en de rest subtiel overgoot in een sampleflesje; ik wou geen risico nemen met de medicatie die momenteel op het menu staat :-).
Ronde 2 bleek andere koek te zijn. De opdracht was om de ‘Glen’ stills aan de hand van een foto en een beschrijving te herkennen. Dit was minder evident, en dat was dan nog maar een understatement. Twee op tien was de imposante score, met dank aan Glenlivet en Glenrothes. Hier werd duidelijk het kaf van het koren gescheiden. De groepen met een aantal Schotlandtrips achter de kiezen kwamen duidelijk naar voren.
De tweede mystery dram moest wel een Glen… zijn. Jammer genoeg stonden er twee in het lijstje van 10 mogelijkheden. 50% kans op succes. Of niet… Fout gegokt dus!
Ronde 3 was dan weer ietsje meer doenbaar. Buitenlandse distilleerders zijn dunner gezaaid en makkelijker herkenbaar. Enkel de Zuid-Afrikaanse James Sedgwick en de Australische Lark Distillery waren ons onbekend.
De volgende mystery dram bleek een eitje te zijn. Medequizzers Laurent en Benoît bleken een Jim Beam in de kast te hebben die wel heel erg op deze leek. De Devil’s Cut van Jim Beam was easy peasy.
Ronde 4 over hotels en restaurants was… aartsmoeilijk! De imposante score van 2/10 werd zo mogelijk nog overtroffen door een 1/10. Chef Zonder Restaurant was het enige antwoord dat we konden geven. Hotel 3 leek op Fawlty Towers dus hebben we de lege vakken maar ingevuld met alle variaties die we maar konden bedenken uit de cultreeks.
Mystery dram 4 was een pure gok. De meeste Speyside opties waren een goede mogelijkheid. Het bleek een Macallan Ruby te zijn.
Gelukkig konden we toch nog een aantal punten sprokkelen in ronde 5. Eén keertje op het verkeerde been gezet met “Zoek het niet te ver” voor de vraag over de grootouders van Mark Reynier. Zoals steeds gold het aloude gezegde: “Volg steeds je eerste gedacht.”.
Mystery dram 5 moest een makkie zijn. Ik meende echter de houtbeits die ik met Talisker associeer te ruiken. Beter geluisterd naar de quizmakkers. En zeggen dat ik de 12-jarige Bowmore dan nog in de kast heb staan.
Uiteindelijk bleken we op een onverhoopte vierde plaats te zijn beland. De top drie stond mooi afgetekend van de rest. Al bij al toch een mooi resultaat voor vier groentjWe hebben genoten van de amusante anekdotes, hebben leuke prijzen mee naar huis en hebben behoorlijk wat afgelachen. Volgend jaar zijn we zeker opnieuw van de partij. Hopelijk met meer kennis en kunde…
Zes ploegen waren ingeschreven waaronder twee nieuwkomers en de twee vorige winnaars. Het voordeel was dat we wél al verzekerd waren van een prijs. Voor zover dat eigenlijk al belangrijk was natuurlijk. De vragen waren verdeeld over 5 rondes met telkens een mysterieuze whisky tussendoor.
De mystery dram die ons werd voorgeschoteld was een 12-jarige Auchentoshan. Hoe kon het ook anders als de Toshan Man een quiz organiseert? Ik dacht initieel aan een triple distilled maar had Auchentoshan uitgesloten omdat ik geen citrus of crème brulée terugvond. Damn you stomme verkoudheid!
Moest Mark zich afvragen waarom die ene enkeling gewoon maar eens aan de dram nipte en de rest subtiel overgoot in een sampleflesje; ik wou geen risico nemen met de medicatie die momenteel op het menu staat :-).
Ronde 2 bleek andere koek te zijn. De opdracht was om de ‘Glen’ stills aan de hand van een foto en een beschrijving te herkennen. Dit was minder evident, en dat was dan nog maar een understatement. Twee op tien was de imposante score, met dank aan Glenlivet en Glenrothes. Hier werd duidelijk het kaf van het koren gescheiden. De groepen met een aantal Schotlandtrips achter de kiezen kwamen duidelijk naar voren.
De tweede mystery dram moest wel een Glen… zijn. Jammer genoeg stonden er twee in het lijstje van 10 mogelijkheden. 50% kans op succes. Of niet… Fout gegokt dus!
Ronde 3 was dan weer ietsje meer doenbaar. Buitenlandse distilleerders zijn dunner gezaaid en makkelijker herkenbaar. Enkel de Zuid-Afrikaanse James Sedgwick en de Australische Lark Distillery waren ons onbekend.
De volgende mystery dram bleek een eitje te zijn. Medequizzers Laurent en Benoît bleken een Jim Beam in de kast te hebben die wel heel erg op deze leek. De Devil’s Cut van Jim Beam was easy peasy.
Ronde 4 over hotels en restaurants was… aartsmoeilijk! De imposante score van 2/10 werd zo mogelijk nog overtroffen door een 1/10. Chef Zonder Restaurant was het enige antwoord dat we konden geven. Hotel 3 leek op Fawlty Towers dus hebben we de lege vakken maar ingevuld met alle variaties die we maar konden bedenken uit de cultreeks.
Mystery dram 4 was een pure gok. De meeste Speyside opties waren een goede mogelijkheid. Het bleek een Macallan Ruby te zijn.
Gelukkig konden we toch nog een aantal punten sprokkelen in ronde 5. Eén keertje op het verkeerde been gezet met “Zoek het niet te ver” voor de vraag over de grootouders van Mark Reynier. Zoals steeds gold het aloude gezegde: “Volg steeds je eerste gedacht.”.
Uiteindelijk bleken we op een onverhoopte vierde plaats te zijn beland. De top drie stond mooi afgetekend van de rest. Al bij al toch een mooi resultaat voor vier groentjWe hebben genoten van de amusante anekdotes, hebben leuke prijzen mee naar huis en hebben behoorlijk wat afgelachen. Volgend jaar zijn we zeker opnieuw van de partij. Hopelijk met meer kennis en kunde…
Reacties
Een reactie posten