Octomore 6.1 Scottish Barley Ochdamh-mor

H.P. Lovecraft en Edgar Allen Poe samen op filosofische kroegentocht

Octomore is een experimenteel project van Bruichladdich. Elk jaar presenteren ze deze zwaar geturfde whisky in een beperkte oplage. De laatste twee edities klokten af op een theoretisch turfgehalte van 167ppm.

Editie nummer 6 is de eerste met de vermelding Scottish Barley en bestaat uit 3 delen: De standaard 6.1 batch die op ex-bourbon vaten gerijpt is. Daarnaast is er een 6.2 batch die op voormalige Limousineiken cognacvaten zat en enkel voor Travel Retail bestemd is. En tenslotte een 6.3 Islay Barley die nog niet verschenen is.

Identiteitskaart

• Bruichladdich Distillery, Bruichladdich (Islay)
• Remy-Cointreau
• Single malt 5 jaar oud
• 57% alcohol
• 167 ppm (turfgehalte)

Proefnotities

Uiterlijk: Editie nummer 6.1 koestert zich zoals een strobaal in het lentezonnetje. Lichtgeel met een gouden randje. Net zoals bij andere (jonge) Bruichladdichs kleeft de whisky bijna aan je glas. De glastranen zijn heerlijk dik, vet en traag.

Neus: Laat me meteen maar een open deur intrappen. Turfrook is omnipresent in de neus. Iets anders kan je dan ook niet verwachten van een malt die zich presenteert als “Super Heavily Peated”. En toch is deze Octomore verbazend zacht in de neus. En superherkenbaar, net zoals een 16-jarige Lagavulin.

Een korte siësta onthullen fruitige en zilte toetsen. Rijpe pruimen en kersen. Een frisse zeebries over een keienstrand. Lapsang Souchong gezoet met honing. Als afsluiter mag je nog een tripje maken door de kaaswinkel en blijf je even staan bij de blauwe schimmelkazen (Shropshire, Roquefort, Gorgonzola, …).

Smaak: Op de tong raast de turfstorm lekker door. Eens de rook wegebt, komt de zoetheid van het fruit erdoor. Voornamelijk pruimen en rode appels. Daarnaast duiken er ook broodsmaken op: roggebrood en notenbrood.

Water transformeert het turfbeestje in een smakelijk havermoutpapje, gezoet met vanillesuiker.


Finish: De finish is behoorlijk lang, droog en een tikkeltje zoet. Knapperig spek, net van de barbecue en geserveerd met een honingsausje.

Octomore heeft een reputatie hoog te houden en maakt dit grotendeels waar. Dit is geen beginnerswhisky. En als je Ardbeg en co. te veel van het goede vindt, laat je deze best links liggen.

Voor de liefhebbers is deze brutale jongeling om duimen en vingers van af te likken. Jong, agressief en toch net geraffineerd genoeg om hem heerlijk complex te maken.

Dit is andermaal een whisky waarvoor ik mijn € 100 grens zou durven doorbreken. Je vindt hem nog steeds in speciaalzaken terug. De zwarte kokers springen onmiddellijk in het oog. Het prijskaartje schommelt tussen de € 115 (Jurgen’s Whiskyhuis) en de € 125 (Slijterij De Vuurtoren).

Niet min (lees: vrij duur) voor een 5-jarige, maar je krijgt er wel heel wat voor terug.