Strathmill 1999 Gordon & Macphail Reserve

Dessert op een strand in Madagascar

De Belgische whiskyclub Maltclan maakt ons elk jaar blij met een fantastisch low-budget festival en een minstens gelijkwaardige Speyside clubbotteling van Gordon & Macphail. Dit jaar was dan ook niet anders. De zesde editie van het festival barstte letterlijk uit zijn voegen en de vierde clubbotteling, een Strathmill uit 1999, is opnieuw een prijs-kwaliteitsvoltreffer.

De whisky werd geselecteerd door 42 Maltclanleden tijdens een tasting in Lossiemouth met Eric Vermeire van Whisky Warehouse (Belgische verdeler van G&M) en Juliette Buchan (Export Regional Manager voor G&M) op hun Speysidereis in 2014.

Strathmill is een distilleerderij van Diageo die voornamelijk malts levert voor de blendindustrie. J&B is waarschijnlijk de bekendste naam die Strathmill malt bevat. De distilleerderij zag het leven in 1891 onder de naam Glenisla-Glenlivet. Strathmill kreeg zijn huidige naam in 1895 toen de distilleerderij verkocht werd aan ginstoker W 1 A Gilbey voor £9.500. De enige officiële bottelingen zijn, bij mijn weten, een 12-jarige Flora & Fauna botteling en een The Manager’s Choice single cask uit 1996, gebotteld in 2010.

Identiteitskaart

• Gebotteld door Gordon & Macphail voor Maltclan Belgium
• Strathmill distillery, Keith (Speyside)
• Single malt 15 jaar oud
• 53.7% ABV
• Gedistilleerd op 27 augustus 1999 - gebotteld in december 2014
• First-fill bourbon barrel #540 | 203 flessen

Proefnotities

Uiterlijk: Opnieuw een gouden en natuurlijke schoonheid. De whisky heeft niet te lijden gehad onder kunstmatige kleurstoffen of enige vorm van filtratie. Dunne en snelle benen verschijnen na het walsen en laten een fijn olie-achtig laagje achter op het glas.

Neus: Laat me van start gaan met een binnenkopper: veel vanillearoma’s in de neus. Mijn eerste indruk is een home-made fudge. De alcohol prikt behoorlijk in de neus. Voorzichtig ruiken is de boodschap. Ik ruik een hoop houtaroma’s. Een subtiele hint van bijenwas en geschroeide eik. Rijstpap en appelflap met bloemsuiker.

Wees niet bang om een flinke scheut water toe te voegen. Het maakt alleen maar de weg vrij voor nog meer heerlijke appels en kaneel. En wat potpourri. Appelmoes met rode chilipepers, een verse earl grey thee en een geschraapt vanillestokje.

Smaak: Puur is dit een heftig baasje maar de textuur is verrassend licht. Een whisky die bijna smeekt om een scheutje water. De zwarte peper uit de officiële proefnotities zijn zeker aanwezig samen met een nog groene banaan. Vlezige toetsen van bloedworst.

Water maakt het geheel romig. De bourbon-fruitigheid komt eindelijk bovendrijven met banaan en meloen. Aroma’s van peper en hout blijven mooi overeind. Op de achtergrond hangt er een hint van citrus. Crème brûlée met citroenzeste.

Finish: Verkruimelde szechuan pepers zorgen voor een warme afdronk. Een middellange finish met Mandarine Napoléon likeur en vanille.

Opnieuw een knallende Maltclan botteling. Na een Glenrothes, een Glenburgie en een Glenlossie (die ik vorig jaar al reviewde) richtten ze zich naar een minder bekende Speyside distilleerder. De Maltclanners blijken over een aardige neus te beschikken wanneer ze hun jaarlijkse botteling gaan uitkiezen bij Gordon & Macphail.

De botteling van 2015 kost €55. Niet slecht voor een 15-jarige first-fill single malt op vatsterkte, lijkt me. Flessen kunnen gekocht worden op clubmeetings of met een beetje hulp van binnenuit. Maar wees er snel bij. 170 flessen vlogen al de deur uit. Nog 16 te gaan…

Foto’s: Chris Lauriers / Maltclan