Het voorlaatste weekend van januari staat bij veel Belgische whiskyliefhebbers met stip aangeduid. Niet omdat Burns Night eraan komt,. We zijn en blijven immers Belgen/Vlamingen/Walen (schrappen wat niet past) en met uitzondering van een aantal kilt-dragende obsessieve Schotlandliefhebbers hebben we weinig boodschap aan de viering van Robbie Burns. In het beste geval gebruiken we het om een whiskytasting in elkaar te boksen. Maar we dwalen af.
Terug naar onze kalender en het jaarlijkse Maltclan Whiskyfestival. Ondertussen zitten we aan editie nummer 9 en barst het evenement stilaan opnieuw uit zijn voegen. De Halse whiskyclub verhuisde zijn eigen festivalletje al twee keer naar een grotere locatie maar raakte nooit aan de kernwaarde: een betaalbaar whiskyfestival mét een uitgebreide selectie voor iedereen. Van nieuweling tot whiskybuffs, er staat voor elk wat wils op de goed gevulde tafels.
De betaalbaarheid van het festival gaan we eventjes omzetten in cijfertjes: Toegangsgeld: €5, verplichte vestiaire: €1 (die naar een goed doel gaat), waarborg voor je glas: €5 (wie zijn glas inlevert, krijgt dit bedrag dus terug). Maken we even de optelsom, dan sta je voor amper €11 in de festivalzaal én krijg je bij het buitenkomen €5 terug om de bus naar het station te nemen of een vettige hap binnen te schrokken. Je mag nu even googelen naar een gelijkwaardig whiskyfestival waar je met pakweg €30 genoeg hebt voor je toegang én een aantal leuke drams… Ik wacht wel even...
Verspeel niet teveel tijd, de kans is klein dat je er eentje kan vinden. Lees gewoon maar verder.
De stands kan je best omschrijven als een heerlijke geordende chaos. Een Chef Zonder Restaurant met whiskypralines staat er broederlijk naast een ambachtsman die glencairnstraps en andere lederen accessoires maakt. Een officiële importeur krijgt een gespecialiseerde winkel met onafhankelijke whiskybottelingen als buur. Het plaatselijke Maltclan hoofdkwartier ’t Parlement stortte zich op het koppelen van whisky en geurige kaas (foodpairing voor de gastro-hipsters) en Cask Aid die whisky bottelt voor het goede doel krijgt er de kans om zijn missie uit de doeken te doen én whisky’s te laten proeven.
Een van meest aanlokkelijke stands was die van Monique Tromp-Slegers en haar Whisky-Arts. Tussen de versierde cask ends stonden een aantal leuke Feis Ile whiskies, een hand filled Bowmore, cask strength Laphroaigs en Local Barley Springbanks te pronken.
 |
| Kunstige cask ends om de (wo)mancave te decoreren. Foto: Mehdi Rana |
Komt daarbij dat sommige tafels, vooral die van de speciaalzaken in whisky, afgeladen vol staan zodat je als snel het overzicht kwijt bent. Enfin, opnieuw geordende chaos dus. En net dat chaotische kantje vormt de charme van het festival. Wat doe je als je niet weet wat kiezen? Je vraagt een suggestie aan de man of vrouw achter de tafel of de persoon die naast je staat met een gevuld glas. En je raakt dus makkelijk aan de praat met onbekenden over een gemeenschappelijke lievelingsdrank.
 |
| Heerlijk geordende chaos aan de stand van Dram 242 |
Dit jaar selecteerde Maltclan niet één maar twee clubbottelingen. Eentje voor het festival en eentje om hun tienjarig bestaan te vieren. Eentje is geentje, hé? De festivalbotteling was er dit jaar geen van Gordon & Macphail maar wel van Douglas Laing. Hun keuze viel op een 26 jaar Cameronbridge single grain van het Old Particular label. De 10th anniversary was een 2005 Tomatin die rijpte in een first-fill bourbonvat. Beide whiskies worden komend weekend aan een diepgaand onderzoek onderwerpen. De Old Particular Cameronbridge is alvast veelbelovend.
Wie nog een flesje wil bemachtigen is eraan voor de moeite. Op, op, alles is op!
 |
| De festivalbotteling van Maltclan voor dit jaar komt van Douglas Laing |
 |
| 10 jaar Maltclan mag extra gevierd worden. |
Tot volgend jaar Maltclanners! Ik ben opnieuw van de partij!
Reacties
Een reactie posten